Абай Кунанбаев - Слова Назидания 07 - текст песни, слова, перевод, видео

Исполнитель: Абай Кунанбаев

Название песни: Слова Назидания 07

Дата добавления: 09.05.2024 | 10:58:08

Просмотров: 1

0 - текст верный

0 - текст неверный

Ознакомьтесь с текстом песни Абай Кунанбаев - Слова Назидания 07

Жас бала анадан туғанда екі түрлі мінезбен туады: біреуі - ішсем, жесем, ұйқтасам деп тұрады. Бұлар - тәннің құмары, бұлар болмаса, тән жанға қонақ үй бола алмайды. Һәм өзі өспейді, қуат таппайды. Біреуі - білсем екен демеклік. Не көрсе соған талпынып, жалтыр-жұлтыр еткен болса, оған қызығып, аузына салып, дәмін татып қарап, тамағына, бетіне басып қарап, сырнай-керней болса, дауысына ұмтылып, онан ержетіңкірегенде ит үрсе де, мал шуласа да, біреу күлсе де, біреу жыласа да тұра жүгіріп, «ол немене?», «бұл немене?» деп, «ол неге үйтеді?» деп, «бұл неге бүйтеді?» деп, көзі көрген, құлағы естігеннің бәрін сұрап, тыныштық көрмейді. Мұның бәрі - жан құмары, білсем екен, көрсем екен, үйренсем екен деген.
Когда маленький ребенок рождается от матери, он рождается с двумя разными личностями: один должен пить, есть, спать. Это страсти плоти, без них тело не может быть гостиницей для души. И оно не растёт, оно не набирает энергию. Во-первых, мне хотелось бы знать. Если он видел что-то блестящее, он пробовал это, его это интересовало, он клал это в рот, он пробовал это на вкус, он смотрел на свое горло, на свое лицо, если была труба, он искал ее голос, даже если собака залаяла, скотина заревела, кто-то засмеялся, кто-то Даже если он плачет, он встает и бежит: «Что это?», «Что это?» и сказал: «Почему он кашляет?» и сказал: «Почему это имеет значение?» спрашивая все, что он видит и слышит, он не находит покоя. Все это страсть, я хочу знать, я хочу видеть, я хочу учиться.
Дүниенің көрінген һәм көрінбеген сырын түгелдеп, ең болмаса денелеп білмесе, адамдықпен орны болмайды. Оны білмеген соң, ол жан адам жаны болмай, хайуан жаны болады. Әзелде құдай тағала хайуанның жанынан адамның жанын ірі жаратқан, сол әсерін көрсетіп жаратқаны. Сол қуат жетпеген, ми толмаған ессіз бала күндегі «бұл немене, ол немене?» деп, бір нәрсені сұрап білсем екен дегенде, ұйқы, тамақ та есімізден шығып кететұғын құмарымызды, ержеткен соң, ақыл кіргенде, орнын тауып ізденіп, кісісін тауып сұранып, ғылым тапқандардың жолына неге салмайды екеміз?
Если вы не знаете всех видимых и невидимых тайн мира, хотя бы физически, вам не будет места среди человечества. Если он этого не знает, то эта душа будет не человеческой душой, а животной душой. В прошлом Бог создал человеческую душу из животного и создал ее, продемонстрировав этот эффект. «Что это, что это?» Когда мы говорим, хотелось бы что-то спросить, почему бы нам не поставить свою страсть, которая заставляет нас забывать сон и еду, после того, как мы вырастаем, когда в дело вступает наш разум, мы ищем место, просим человека, и найти науку?
Сол өрістетіп, өрісімізді ұзартып, құмарланып жиған қазынамызды көбейтсек керек, бұл жанның тамағы еді. Тәннен жан артық еді, тәнді жанға бас ұрғызса керек еді. Жоқ, біз олай қылмадық, ұзақтай шулап, қарғадай барқылдап, ауылдағы боқтықтан ұзамадық. Жан бізді жас күнімізде билеп жүр екен. Ержеткен соң, күш енген соң, оған билетпедік. Жанды тәнге бас ұрғыздық, ешнәрсеге көңілменен қарамадық, көзбен де жақсы қарамадық, көңіл айтып тұрса, сенбедік. Көзбен көрген нәрсенің де сыртын көргенге-ақ тойдық. Сырын қалай болады деп көңілге салмадық, оны білмеген кісінің несі кетіпті дейміз. Біреу кеткенін айтса да, ұқпаймыз. Біреу ақыл айтса: «Ой, тәңірі-ай, кімнен кім артық дейсің!» - дейміз, артығын білмейміз, айтып тұрса ұқпаймыз.
Мы должны были расширить свое поле, приумножить наше сокровище, которое мы страстно собирали, это была пища для души. Душа была лучше тела, и тело должно было поклониться душе. Нет, мы этого не делали. Душа правит нами в юности. После того, как он подрос и набрался сил, мы его не отпускали. Мы обращали внимание на душу и тело, ни на что не смотрели сердцем, не смотрели глазами, не верили. Мы устали видеть внешнюю сторону того, что видим своими глазами. Мы думали не о том, в чем будет секрет, а о том, что случилось с человеком, который его не знал. Даже если кто-то скажет, что он ушел, нам все равно. Когда кто-то дает совет: «О боже мой, кто кого лучше?» - говорим, больше не знаем, не слушаем.
Көкіректе сәуле жоқ, көңілде сенім жоқ. Құр көзбенен көрген біздің хайуан малдан неміз артық? Қайта, бала күнімізде жақсы екенбіз. Білсек те, білмесек те, білсек екен деген адамның баласы екенбіз. Енді осы күнде хайуаннан да жаманбыз. Хайуан білмейді, білемін деп таласпайды. Біз түк білмейміз, біз де білеміз деп надандығымызды білімділікке бермей таласқанда, өлер-тірілерімізді білмей, күре тамырымызды адырайтып кетеміз.
Нет света в груди, нет веры в сердце. Что может быть лучше наших животных, увиденных невооруженным глазом? С другой стороны, в детстве мы были лучше. Знаем мы это или нет, мы дети людей, которые хотят знать. Сегодня мы хуже животных. Животное не знает и не утверждает, что знает. Когда мы утверждаем, что ничего не знаем, и не придаем своего незнания знанию, мы не знаем, живы мы или мертвы, и теряем свои корни.
1891
1891 г.
Смотрите так же

Абай Кунанбаев - Слова Назидания 09

Абай Кунанбаев - Слова Назидания 37

Абай Кунанбаев - Слова Назидания 15

Абай Кунанбаев - Слова Назидания 32

Абай Кунанбаев - Слова Назидания 20

Все тексты Абай Кунанбаев >>>