Нібы знаёмая вуліца, нібы знаёмае надвор'е — халодная восень.
Как будто знакомая улица, как будто знакомая погода - холодная осень.
Здаецца, пройдзеш колькі крокаў - ув акне гарыць сьвятло: там твае бацькі не спяць.
Кажется, вы пройдете через сколько шагов - свет горит в окне: ваши родители там не спят.
Як трапіў я ў гэтае дзіўнае напаўмястэчка-напаўвёску
Когда я попал в этот удивительный полу-титан
На трыццаць трэцім недарэчным годзе свайго жыцця?
В течение тридцати -третьего неподходящего года вашей жизни?
А дванаццатай гадзіне кастрычнік саступае крэсла, лістапад прыходзіць позьні.
В двенадцать часов в октябре стул приходит, ноябрь приходит поздно.
Цырымонію пільнуе ставокая, ставухая маўклівая ноч.
Церемония - застойная, молчаливая ночь.
Усюды веліч цішыні, і толькі недзе ў вышыні, зьняволеная тэлеграфным дротам, дрыжала нейкая песьня.
Повсюду величие молчания, и только где -то в высоте, телеграф -проволоки заключенного, дрожала песня.
Разрывалася на часткі і рассыпалася, як дождж.
Он разбился на куски и рассыпался, как дождь.
Маці кашулю вышывала,
Мать мать вышита,
Язьмін ў садзе цьвіў,
Жасмин в саду исчезла,
Сястра ў дарогу праваджала,
Сестра на дороге работала,
Бацька стары крыжом благаславіў.
Отец старого креста благословлен.
Не сухі ліст альховы, ані аркуш паперы, а нібы спалоханая птушка.
Не сухой лист ольхи, нет листа бумаги, а испуганная птица.
Я чуў яе, бачыў яе на ўласныя вочы ў іржавых кратах.
Я слышал ее, увидела ее своими глазами в ржавых барах.
За якімі абразамі, па якіх кутках і каморах, у якіх лясах і пушчах,
Помимо того, какие иконы, на каких углах и кладовых, в которых леса и леса,
Дзе хавалі яе, дзе сьпявалі яе, скуль зьявілася яна?
Где она спрятала ее, где она пела, где она появилась?
І вякі бясконцай цемры, вякі дарэмнага чакання, вякі халопства і дурноты,
И возрасты бесконечной тьмы, эпохи напрасных, навсегда и глупо,,
Вякі сонца і месяца, вякі Вялікага Княства, вякі, калі народ паўстаў,
Возраст Солнца и Луны, возраст великого герцогства, возраст, когда возникали люди,
Благое і добрае, хаўтуры і сьвяты — ўсё разам пераістоцілася ў словы і ноты,
Ну и хорошо, хаукет и святой - все вместе растянулись в словах и примечаниях,
І я не мог сысьці з месца, я застыў, як слуп солі, я слухаў, я маўчаў.
И я не мог выйти из сиденья, я застыл, как колонна соли, я слушал, я молчал.
Маці кашулю вышывала,
Мать мать вышита,
Язмін ў садзе цьвіў,
Жасмин в саду расцвела,
Сястра ў дарогу праваджала,
Сестра на дороге работала,
Бацька стары крыжом благаславіў.
Отец старого креста благословлен.
Нібы знаёмая вуліца, нібы знаёмыя надворкі — быццам сваё, быццам чужое.
Как знакомая улица, как будто знакомая погода, как будто они были чужды.
Каля хлявоў, каля гумнаў за маімі плячыма ходзіць восень па склізкіх і голых садах.
Рядом с сараями, рядом с моими плечами, падает осенью на кране и обнаженных садах.
Чы затрапеча дубовы лісток на галіне ці скрыпне брамка ў плоце, ці ўпадзе кропля дажджу ў калодзеж —
Чи встряхните дубовый лист на промышленности или гребень калитки в заборе, или бросить дождь в колодце -
Я ведаю, гэта мінулае побач, мінулае побач са мною ў шчырых і простых кароткіх радках.
Я знаю, что это прошлое следующее, прошлое рядом со мной в искренних и простых коротких линиях.
Маці кашулю вышывала,
Мать мать вышита,
Язьмін ў садзе цьвіў,
Жасмин в саду исчезла,
Сястра ў дарогу праваджала,
Сестра на дороге работала,
Бацька стары крыжом благаславіў.
Отец старого креста благословлен.
Віктар Шалкевіч - Кароткая гісторыя Беларусі
Віктар Шалкевіч - Ціхі анёл
Віктар Шалкевіч - З Новым годам, электарат
Віктар Шалкевіч - Партызанская балада
Віктар Шалкевіч - Сярэднявечча
Все тексты Віктар Шалкевіч >>>